امروز صبح لامپ آبی سوخت.
لامپ آبی
شبهای تنهایی و نوستالژی اراک، در ساعت ۵ صبح، درست در ساعت ۵ صبح یا شاید
نه، نیم ساعت پیش از ۵ صبح ...
اما سوخت.
تنها آنان می فهمند که ...
٢۴/٠٢/١٣٨٨
رشت
دانلود آهنگ این صفحه، شاهکاری از بیتـــلز : Yesterday
امشب دل من شکسته و خستست / زیرا یکی از دریچه ها بستست
نه ماه فسون، نه مهر جادو کرد / نفرین به دوری، که هر چه کرد او کرد ...
نگاشته شده در ، 12 دی 1395
ساعت 00:20 شب
با اجازه از سراینده به جهت تغییر در مصرع چهارم
---------------------------------------------------------------------------------
دوستت دارم ها و با تو بودن ها برای من رنگ و بویی تازه داشت. رنگ و بویی گرم و پر رنگ ...
به یاد حرف دکارت یا نمی دانم که
بود افتادم که می گفت: من نفس می کشم پس هستم.
اما در جای دیگری فروغ می گفت: این منم، زنی تنها در آستانه فصلی سرد ...
و اینک من
می گویم، این
منم، مردی تنها
در آستانه وداعی سرد و سخت
و به دکارت سلام می کنم و می گویم، من نفس می کشم، اما دم مسیحایی او در ریه هایم پر نمی شود.
پس من نفس می کشم، اما نیستم و اندک اکسیژن به جا مانده از دم مسیحایی او که در هوا تراوش می کند
با فکر نبودنش و با بغض در گلویم، در مجرای ریه هایم از بین می رود و این است پایان غم انگیز من.
این منم بغضی بزرگ، در آستانه وداعی سخت و پایانی اندوهناک.
به راستی فروغ چطور با دلی خندان می گفت: آه ای زندگی، منم که با همه پوچی از تو لبریزم!
شاید هم او درست می گفت. شاید او تنها پوچی را، در ازای از دست دادنهایش به دست آورده بود،
اما من او را، اکسیژنم را از دست داده بودم ... پس من نفس می کشم اما نیستم ...
اگر دکارت و فروغ امروز اینجا بودند، به
من می گفتند:
ما اشتباه می کردیم، او آنقدر
برای تو مقدس است، که
بی او، نه نفسی
می ماند
که فرو بری و بگویی، من نفس می کشم، پس هستم و نه زندگی که با همه پوچی از او لبریز شوی ...
نگاشته شده توسط خودم در ، 10 بهمن 94
ساعت 8:45 شب
------------------------------------------------
بدرود
دیگر فرشته نیست، یار همیشگی
دیگر بهانه نیست، اسباب زندگی
دیگر نمی رسد، دوران سرخوشی
دیگر نمی رسد، یار همیشگی
دیگر نمی توان، از حال خود نوشت
دیگر نمی توان، از حال او نوشت
دیگر فراق یار، هر جا و هر مکان
هر روز و هر زمان، با کوه خاطره
با اشک و دلهره، با حیرتی عجیب
احساس می شود، با حالتی غریب
اندوه و خستگی، درد همیشگی
دیگر نمی رود، از بطن زندگی
او یک فرشته بود، اما فرشته ها
هر روز و هر زمان، کم نور می شوند؟
تا آخر زمان، بی نور می شوند؟ نابود می شوند؟
اینک فرشته ام، در آسمان من، بی نور و بی رمق
کم زور و کم نفس، هر لحظه دور می شود
آه ای خدای من، آه ای خدای من
اینک فرشته ام، در دامن شماست
او یک فرشته است، معصوم و کودک است
او در پناه توست، تنها و بی کس است
من دور می شوم، با سرعتی عجیب
از پیش چشم تو، ای عشق ای رفیق
بدورد عشق من، ای یار ِ نا رفیق
نگاشته شده توسط خودم در ، 28 خرداد 90
ساعت 10:50 شب
------------------------------------------------
او یک فرشته بود؟
آن خواب چه بود؟
تعبیر خواب چه شد ؟
تنها یک سوال در ذهنم نقش می بندد و آن این است:
آیا واقعا او یک فرشته بود ؟
نگاشته شده توسط خودم در ، 17 خرداد 90
ساعت 05:24 غروب
--------------------------------------------
9 ساعت اضطراب
یک روز انتظار
یک روز اضطراب
یک روز سرخوشی
یک روز ناخوشی
روزها چه سخت می گذرد بی تو
و چه سخت می گذرد با تو و در اضطراب نبود تو
این بود زندگی؟
نگاشته شده توسط خودم در ، شب یلدای 90
ساعت 10:00 شب
---------------------------------------
انتظار
با تو به صد بهانه، به زندگی رسیدن
بی تو به صد بهانه، از زندگی رمیدن
با تو دگر شکایت، از که توان نمودن
بی تو به صد شکایت، به قهقرا رسیدن
با تو توان پریدن، به آسمان رسیدن، به سقف آسمان ها، به عاشقی رسیدن
بی تو نبود شوقی، برای پرگشودن
بی تو برای یک شب، به مرگ می رسیدم
از من مباش غافل، کین غفلتت سُترگ است
با هر نبودن تو من نیز می خمیدم
شاعر خموش بادا، کین پشت سر اراجیف
در مدح او نگنجد، او یک فرشته باشد
شاید که عذر تقصیر
بر تو عیان نباشد!
تقدیم به فرشته ی عزیزم
نگاشته شده توسط خودم در ، چهاردهم آبان نود
ساعت 8:30 شب
--------------------------------------------------------------------
به تو می اندیشم
به تو می اندیشم، به تو می اندیشم،
در نهان خانه ی قلبم به تو می اندیشم،
من تو را می بینم، من تو را می شنوم،
در گذرگاه خیالم، در اندیشه ی آنم که تو از حس نهان خانه ی من،
که از این حس عجیب، که فقط عشق به توست اندکی بو بکشی،
زین جهت دست به دامان نسیم خنٌکی خواهم شد تا اگر بوی مرا،
بوی این عشق مرا به گذرگاه خیالت نرساند،
تو بدانی که در این گوشه ی تنگ که به اندازه ی یک قلب بزرگ گل سرخ است،
یک عاشق دلخسته و گرم به تو می اندیشد، به تو می اندیشید ...
نگاشته شده توسط خودم در ، بیست و نهم مرداد نود
ساعت 10 شب
---------------------------------------------------------------
فصل نوستالژی
من تو را می خوانم، من تو
را می خوانم
تو که زردی، تو که معصوم
تو که پاییزت را دوست می داری، و تمام حس غریبانه ی تو،
به صدای برگی ست که به زیر قدمهایت می میرد.
...تو نمی
دانی که دراین زیبایی،
تو نمی دانی در این حس قشنگ،
که تو از
پاییزت می گیری،
یک برگ قشنگ، با دل کوچک آغشته به سنگ
، چند روزیست که
دگر، شده سنگ.
و چه خوش گفت، آن شاعر عاشق پیشه ی غمگین و غریب،
که همانا پاییز، فصل دلتنگی من، فصل دلتنگی تو،
فصل زیبایی یک حس غریب است که در آن،
من تو زنده شویم،
در غم غربت یک برگ،
که دگر مدت هاست شاد/غمگین شده است.
نگاشته شده توسط خودم در ، بیستم اسفند هشتاد و نه
ساعت 11 شب
-----------------------------------------------------
رویاها تو از دست نده
رویاهاتو از
دست نده، واسه اینکه اگه رویاها بمیرن
زندگی
عین مرغ شکسته بالی می شه که دیگه مگه
پرواز رو به خواب ببینه.
رویاهاتو از دست نده، واسه اینکه اگه رویاهات از دست برن
زندگی
عین بیابون برهوتی میشه، برفا توش یخ
زده باشن.
لنگستون هیوز
نگاشته شده در ، بیست و سوم آذر هشتاد و نه
-----------------------------------------------------------------------------------
دلتنگی
دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند ...
نگاشته شده در ، بیستم آبان هشتاد و نه
ساعت 22:17
-------------------------------------
باید رفت
به رفتن فكر مي كنم ...
نگاشته شده در ، دهم مهر هشتاد و نه
ساعت 14:30
-----------------------------------------------------------------------
یک انتخاب و یک فاجعه
دیروز، یک انتخاب و امروز یک اتفاق
دیروز خوش و امروز بد
نوستالژی من تکمیل شد ...
نگا شته شده در ، سیم مهر هشتاد و هشت
ساعت 16:39
-----------------------------------------------------------------------
خدا حافظ، خداحافظ، تو ای کودکی ِ من
خدا حافظ، عروسک، اسب، خرس کوکی ِ من
خدا حافظ، زمان ِ با کبوترها پریدن
دویدن، دور ِ طاق آسمان را خواب دیدن
زمان ِ گفت گو های شبانه با ستاره
جهانی ساختن، با ابرهای ِ پاره پاره
خدا حافظ، زمان ِ آدمکهای خیالی
زمان چیدن ِ گلهای ِ سرخ ِ باغ ِ قالی
خدا حافظ، زمان لحظه های مهربانی
زمان ِ دوستیهای قشنگ ِ آسمانی
زمان ِ خوب ِ قهر ِ آشتی، با شاپرک ها
سفر تا مرز دنیا، همسفر با قاصدک ها
خدا حافظ، زمان ِ باور ِ معنای خوبی
سفر تا بام ِ دنیا، با خیال ِ اسب ِ چوبی
خدا حافظ، زمان ِ بی بهانه شاد بودن
پر از شوق و پر ازعشق و پر از فریاد بودن
خدا حافظ، تمام ِ خاطرات ِ خوب و شیرین
خدا حافظ، بلور ِ خاطرات ِ طرد ِ رنگین
خدا حافظ، تمام ِ خاطرات ِ خوب و زیبا
تو یک روز و تمام ِ سال ها ، آن سوی دنیا
نگا شته شده توسط شاعر در هفده شهریور هشتاد و هشت
--------------------------------------------------------------------------
خیال ِ خام ِ پلنگ ِ من، به سوی ماه جهیدن بود
و ماه را ز ِ بلندایش، به روی خاک کشیدن بود
پلنگ ِ من، دل ِ مغرورم، پرید و پنجه به خالی زد
که عشق ماه ِ بلند ِ من، ورای دست رسیدن بود
گل ِ شکفته خداحافظ، اگرچه لحظه ی دیدارت
شروع ِ وسوسه ای در من، به نام ِ دیدن و چیدن بود
من و تو آن دو خطیم آری، موازیان ِ به ناچاری
که هر دو باورمان زآغاز، به یکدگر نرسیدن بود
اگرچه هیچ گل ِ مرده، دوباره زنده نشد اما
بهار در گل ِ شیپوری، مدام غرق ِ دمیدن بود
شراب خواستم و عمرم، شرنگ ریخت به کام ِ من
فریبکار ِ دغل پیشه، بهانه اش نشنیدن بود
چه سرنوشت ِ غم انگیزی، که کرم ِ کوچک ِ ابریشم
تمام ِ عمر قفس می بافت، ولی به فکر ِ پریدن بود
حسین منزوی
نگا شته شده در ، مرداد هشتاد و هشت
-----------------------------------------------------------------------------------------
نوستالژی
امروز صبح لامپ آبی سوخت.
لامپ آبی
شبهای تنهایی و نوستالژی اراک، در ساعت ۵ صبح، درست در ساعت ۵ صبح یا شاید
نه، نیم ساعت پیش از ۵ صبح ...
اما سوخت.
تنها آنان می فهمند که ...
٢۴/٠٢/١٣٨٨
رشت